Teks:  1 Kor 16:13-24

Ek vra julle aandag vir v 22,   En dan veral vir die woorde: "Maranata".  Dit is ‘n Aramese uitdrukking  wat beteken  "Kom Here".  Dit is hoekom die vertaling dan ook die woorde  "Kom Here" bygevoeg het.    Nou is dit so dat baie vroeg reeds het hierdie woord deel uitgemaak van die liturgie van die Nagmaal.  Dit is so ook gebruik deur die Griekssprekende gemeentes.  Die woord is net so oorgeneem deur hulle.   So iewers as deel van die liturgie sou uitgeroep word ",Maranata kom Here". Maar  wat sou die bedoeling wees om veral met die Nagmaal hierdie woord te gebruik met die betekenis  "kom Here"

In die eerste plek  was die Nagmaal vir die vroeë kerk waarlik ‘n belewenis van die koms van die lewende Heer.   Wie die brood geëet het, het Sy koms beleef.    So was die uitroep dan eintlik ‘n versugting, ‘n verlange as ‘n ware na die teenwoordigheid van die Here by hulle.    Dit was ook as ‘n ware die versekering dat die Here by hulle teenwoordig is.  Die Nagmaal was vir hulle die bevestiging daarvan.    In die verband was die uitroep van Maranata dan ook ‘n versterking van die formule. As iemand die Here nie liefhet nie,  vervloek is hy. In ons dag sou die kerk dan ook sê in die Nagmaalsformulier "die Nagmaal is die viering van die gemeenskap met die lewende Here".    Dus die viering  van ‘n verhouding wat reeds bestaan .   Die gemeente word ook daarom herinner dat Christus in die gemeente teenwoordig is en steeds wil wees.     Dat Christus ook in ons eie lewens teenwoordig is en steeds wil wees.

In die verband sou die vraag daarom ook gevra kon word of dit is wat geloof vir ons beteken.    Dat ons almal in ‘n lewende verhouding met die Here leef.    Christenskap is dus nie net iets uiterliks nie, bv blote kerklidmaatskap, blote herinnering dat die Here eens vir ons sondes gesterwe het nie.   Maar dit gaan vir ons oor die  daadwerklike teenwoordigheid van die Here by ons,  in ons almal se lewens.     In die verband bly die gedeelte van Joh 15 darem baie van toepassing,v 4 "Julle moet in My bly en Ek in julle".    In die verband kan ook opgemerk word dat met elke Nagmaal ons as ‘n ware voor ‘n keuse geplaas word en dit is wat ons maak met ons verhouding met Christus .  Volhard ons in gemeenskap met Hom of is ons besig om die verhouding af te breek  en as ons die verhouding wel volhou, is ons bereid om aan Christus die allesbepalende plek te gee wat Hy vir Homself vra.  Ons sou ook die vraag soos volg kan vra:   Is ons bereid om saam met die brood en die wyn vir Christus self te ontvang wat alles in ons lewens wil wees?    Daarom roep ons ook vandag hier met die Nagmaal uit: "Maranata,kom Here,wees by ons teenwoordig,hier by die Nagmaal en in ons lewens.   Bepaal U ons lewens, hoe ons sal lewe, lei U ons verder, sonder U is ons niks nie. Laat U wil geskied. . . .

Maar terwyl dit ‘n bede tydens die Nagmaal sou wees vir die teenwoordigheid van die Here by hulle en  in aansluiting ook by ons, sou dit ook ‘n bede wees vir die wederkoms van die Here.   "Maranata, kom Here". Maar dit is  gepas by die Nagmaal so ‘n bede, omdat met die Nagmaal  die gemeente juis ook by alles vooruitkyk en die dood van die Here verkondig totdat Hy kom.   Dit is juis  so dat met die Nagmaal die gemeente as ‘n ware iets proe van die lewe wat op gelowiges wag saam met die Here.  Die Nagmaal is ‘n voorsmaak van die ewige lewe.   Dit sluit aan by die formulier wat  so mooi hierdie aspek beklemtoon. "Ons het in die Nagmaal die versekering dat die Here een met ons is.  Tog kyk die gemeente hiermee ook vooruit na sy wederkoms en verkondig daarmee die dood van die Here totdat hy kom.    Deur die  Nagmaal strek ons ons uit na die dag wanneer Christus in heerlikheid sal verskyn en alles tot volheid sal bring, die dag wanneer Hy die  hemel en die aarde nuut sal maak sodat geregtigheid daarin kan woon en God alles vir alles kan wees volgens 1 Kor 15:28.   Met die viering van die Nagmaal verlang die bruid van Christus na die bruilofsmaaltyd van die Lam."   Dit is so pragtig gestel en die bede wil juis dit beklemtoon. En met ‘n Nagmaal is dit veronderstel om te gebeur dat die gemeente daarmee hom as ‘n ware uitstrek na die  dag wanneer Christus in heerlikheid sal verskyn.     Dat die gemeente veronderstel is om vooruit te kyk na die wederkoms van die Here.   En in die woorde van die formulier dat die gemeente met die Nagmaal verlang na die bruilofsmaaltyd van die Lam. 

Ek haal aan uit ‘n skrywe oor die Nagmaal as toekomsverwagting: "Met die instelling van die Nagmaal gebruik Jesus ‘n  besonderse beeld uit die Ou Testament.     Dis die beeld van die sg Messiaanse banket.   -  daardie fees wat al die volke en die hele aarde saam sal vier  met God as die gasheer.    En dit is met hierdie  fees in gedagte dat Jesus die brood breek en die wyn skink". 

Nou is die vraag of dit met die gemeente die geval is dat ons wanneer ons Nagmaal vier,  ons dit juis ook doen met hierdie  besef dat dit eintlik ‘n voorsmaak is van die ewige lewe.   Dat ons iets proe reeds van dit, dat ons verlang. . . In ander woorde dat die gemeente ‘n besef het dat  hierdie lewe soos ons hom ken aan die verbygaan is en dat die Here ons ‘n nuwe lewe wil skenk. En dat ons daarom ook sal uitgaan en getuig. Dink net weer  daaraan hoe op verskeie plekke  in die  Skrif daarna verwys  word. Ek wys op die woorde van die  apostel Petrus in 1 Petrus 1: 3: "In sy groot ontferming het Hy ons die nuwe lewe geskenk deur die  opstanding van Jesus Christus uit die dood.  Nou het ons ‘n lewende hoop op die onverganklike, onbesmette en onverwelklike erfenis wat in die hemel ook vir julle in bewaring gehou word.    En omdat julle glo word ook julle deur die krag van God veilig bewaar vir die saligheid wat reeds gereed is om aan die einde van die tyd geopenbaar te word.   Verheug julle hieroor"  Dink aan die woorde van die apostel Paulus volgens  1 Kor 2:9: "Wat die oog nie gesien en die oor nie gehoor het nie en wat in die hart van ‘n mens nie opgekom het nie, dit het God gereed gemaak vir die wat Hom liefhet". Deur die Nagmaal wil die Here dat ons iets daarvan sal besef en dat dit ons sal troos en bemoedig. Die Nagmaal dien regtig om ons verwagting van die toekoms te versterk

As ons dus dink aan die woord "maranata,kom Here", dan bid ons soos die vroeë kerk dat die Here by ons teenwoordig sal wees, Hier in die Nagmaal en in ons lewens en dat ons ook bid dat die Here weer sal kom wanneer alles dan nuut sal wees. Kyk na Openbaring 22:20. . . Amen. Kom Here Jesus.