Lydenstyd is ‘n tyd van bewus word van die gewoontes en begeertes in ons lewe. Soms goed, maar ook soms dit wat ons verhoed om in afhanklikheid van God te leef. As iemand kies om hom of haarself iets te ontneem in die tyd is dit nie iets om op te roem nie, maar ‘n erkenning dat ek aan baie dinge klou en verlang om vry in Christus te wees. Miskien kan jy minder op jou selfoon wees, of kyk na eetgewoontes, of bewustelik oophand leef. Die paradoks van lydenstyd is dat die opgee gekoppel word aan vreugde. Dit is ‘n voorbereiding tot die vreugde van die viering van die opstanding, maar ook ‘n kweek van ‘n herinnering dat ek gestroop van dinge wat my aandag opeis weer my vreugde kan vind in God.