Ons almal wil graag raakgesien word. Ons is mense en mense smag na erkenning. Dit help ons om te weet wie ons is, dat ons darem tel. Daarom vra Jesus se woorde in Matteus 6: 1-6 en 16-21 nogal baie. In ‘n tyd waar die godsdienstige leiers sigbaar hulle gebeds en ander vroomheidspraktyke uitgeleef het om juis as voorbeelde te dien, vra Jesus ‘n stuk geheimenis. Bid en vas so dat mense nie eintlik weet julle bid en vas nie. Doen dit in binnekamer, nie op die straathoek nie. Vas met vreugde en sien dit nie as ‘n las nie. Maar hoe gaan mense dan weet ek kom my verantwoordelikhede na? Eerstens doen mens dit tog vir God. Hy weet en dan glo ek as mens die res van Nuwe Testament lees kry ons die antwoord: Daar sal tog sekerlik vrugte wees en die vrugte kan mense nie miskyk nie. Miskien kan ons in die lydenstyd reis met die vraag of God genoegsaam is en miskien daarom te vas van erkenning en aandag. Juis dan ontdek ons ons ware identiteit nie as dit wat ander oor my sê nie, maar wat God oor my sê. Ek is tog sy geliefde en dit is genoeg.