Jesus se Lydensweg plaas lyding sentraal. Lyding as eensaamheid, verlatenheid en fisiese lyding. Die lyding van verwerping en misverstand. Onskuldige lyding en magte van pyn en oordeel. Die Markus-evangelie draai nie doekies om nie, maar hy skryf aan die eerste Christene wat ook lyding ervaar het, dat dit die pad is waarop Jesus se volgelinge beland. Ons skram weg. Lyding word beskou as plekke waar God nie is nie, as oordeel oor ons sonde, as tekens van weerloosheid en swak geloof. Tog herinner die kerk deur mense se verhale deur die eeue dat as jy Christus soek sal jy Hom vind waar lyding is. Ook die dissipels was ongemaklik hiermee, maar hulle het misgekyk dat in Markus se verstaan dat hulle dissipelskap gevorm moet word deur die aard van Jesus se messiaskap en dit is een van dien: “Want ook die Seun van die Mens het nie gekom om gedien te word nie, maar te dien en sy lewe te gee as losprys vir baie.” (Mark 10:45)