Seemeeu 2020: Saam met die wêreld

Vir elkeen van ons in die vreemde 2020 is daar miskien een woord, gevoel of versugting wat uitstaan bo ander. Dit is asof die woord “solidariteit” gedurig in my eie bewussyn opgekom het. Dit beteken om met ander of saam met ander iets te beleef, of selfs saam met iemand teen iets te staan al is dit nie op daardie moment jou eie belewing nie. Vir die eerste keer in my lewe kon ek op die media sien en lees hoe miljoene mense oor die wêreld geraak word deur dieselfde ontwrigting en vrese. Ouers wat skielik met kinders heeldag by die huis sit, kinders wat alleen moet rou, mense wat alleen moet sterf, die ingehoktheid en die maskers. Skielik het ek iets in gemeen, bo en behalwe my menswees, met iemand in elke kontinent op dieselfde tyd. Miskien is dit die skielike ervaring van solidariteit met ander wat my weer verwonderd gelaat het oor kerkwees, my herinner het dat nie net krisis my aan ander bind nie, maar ook my identiteit in Christus. Dat ook ander smag na die brood en die wyn, die sing en die Woord, die heilige ruimtes en die langs mekaar wees. Dat ook ander dwarsdeur die wêreld gesoek het op ‘n Sondag na ‘n diens en vertroosting op enige vorm van media. In Fillipense 2 skryf Paulus aan die gelowiges dat hulle hom sal verbly as hulle sal wees: “een in liefde, een van gees, een in strewe”. Mag ons tog met meer empatie na mense begin kyk. Omdat ons iets gedeel het wat ontwrigtend was het ons hopelik meer deernis en minder oordeel en bowenal harte vol dankbaarheid.