Teks:  Mat 1:1-17

Ek wonder sommer hoe julle gevoel het toe ons vanoggend hierdie geslagsregister gelees het.Miskien gewonder waaroor sal die prediker  vanoggend preek na aanleiding van al hierdie name.  Is dit hoegenaamd bedoel om oor gepreek te word. Die voorkoms van geslagregisters in die Bybel  is nie daar vanweë hulle historiese  of genealogiese waarde nie, maar  dit is daar omdat die skrywers daarmee die trou van die Here van geslag  tot geslag wil beklemtoon.  En dit is ook met die geslagregister van Jesus die geval. Ook hier gaan dit oor die evangelie van God se trou.  Oor die trou van die Here oor geslagte heen, hoe die Here Hom oor jare verbind het aan hierdie wêreld, en die  mense en die wêreld nie prysgegee het nie. Dit is juis in ooreenstemming met die belofte wat die Here aan Abraham gemaak het.   Veral wou Matteus dan ook hierdie lesers bemoedig met hierdie inleiding van ‘n geslagregister om daarom dan opnuut hulle vertroue in die Here te plaas met die oog op die pad vorentoe. Jesus se koms na die wêreld is werklik ‘n bewys van God se trou. Jesus is inderdaad die Messias soos voorspel. Daarop kan hulle reken. Hy is uit die geslag van Dawid.

Hierdie trou van die Here word dan ook op ‘n besondere manier uitgedruk in die geslagsregister; eintlik twee dinge waarop ek wil dat ons moet let. Die eerste is die beklemtoning van die feit  dat daar 42 geslagte was.  In v 17 lees ons:  “Altesaam was daar dus veertien geslagte van Abraham af tot by Dawid, veertien van  Dawid af tot by die Babiloniese ballingskap en veertien van die Babiloniese ballingskap af tot by Christus.”   Vir elke Bybelleser sal dit duidelik wees dat die getal sewe of sy veelvoude, 14, 42, 70, ‘n besondere rol speel in die simboliek van die Bybel.   Vir ons is hierdie vorm van simboliek vreemd , maar nie vir Matteus se lesers nie.   Die getal  7 en sy veelvoude dui dikwels in die Bybel  ‘n afgeslote , ‘n voltooide tyd aan.  In Genisis  lees ons van die skeppingsweek.   In die laaste boek van die Bybel, wat handel oor die periode tussen Christus se eerste en wederkoms, word hierdie periode telkens aangedui as 42 maande.  Soms word dit ‘n tyd, tye genoem.    Dit wil alles beklemtoon dat dit gaan om God se heil.    Ek lees in ‘n preek van Prof Flip Theron oor hierdie gedeelte die volgende: Ek het min twyfel daaroor dat ons die betekenis van die 42 geslagte van Matt 1 in dieselfde rigting moet gaan soek as die 42 maande van die boek Openbaring of die 7 dae van Gen 1.

Dit is selfs moontlik dat Matteus  Gen 1 in gedagte gehad het. Die heel eerste woorde van die Nuwe Testament  nl.  Mat 1:1 lui letterlik :  Die boek van die genesis van Jesus Christus. As ons Gen 1 die skeppingsweek noem , sou ons Matt 1 die herskeppingsweek kon noem.    Soos in Gen 1 die eerste Adam die kroon van die skepping is, is Jesus Christus die laaste Adam, die kroon van die herskepping waarmee God dwarsdeur die geskiedenis van Israel besig was.  Hy is die saad van Abraham in  wie al die geslagte van die aarde geseën sou word.  Met hierdie beklemtoning van die 42 geslagte wil Matteus inderdaad beklemtoon dat God aan die werk is en dat dit gaan om Sy heil vir die wêreld en niemand kan dit keer nie.     Dit is soos Paulus in Gal 4:4 beklemtoon: Maar toe die tyd wat God daarvoor bepaal het, aangebreek het,  het Hy sy Seun gestuur.    Maar toe die tyd wat God daarvoor bepaal het . . . God is aan die werk in die tyd. Die 42 maande is simbolies  daarvan. Die lesers van Matteus,  soos gesê,   sou dit besef het. Later sou Matteus ook skrywe na aanleiding van die geboorte van Jesus, Matt 1:21: Sy sal  ‘n Seun in die wêreld bring en jy moet Hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos.   Dit het alles gebeur sodat die woord wat die  Here deur sy profeet gesê het, vervul sou word. Die maagd sal  swanger word en ‘n Seun in die wêreld bring en hulle sal Hom Immanuel noem.   Die naam beteken God by ons.  

Maar dan ook  word God se trou en gepaardgaande genade beklemtoon in die geslagsregister met die vermelding van vier vroue se name, en dan ook nie sommer enige vrou nie, maar juis vrouens wie jy nou regtig nie sal dink in so ‘n geslagsregister behoort te wees nie.

Die eerste vrou is Tamar. Van Tamar word mos vertel in Gen 38. Van haar word geskrywe in verband met haar owerspel met haar skoonvader Juda. Dit is nie ‘n mooi storie nie. Van hoe sy haar as ‘n prostituut voorgedoen het en Juda ‘n tweeling by haar verwek het met die name van Peres en Serag. Daarom staan daar: . . .  Juda was die vader van Peres en Serag by Tamar. Maar die agtergrond is duidelik.

Die tweede vrou is Ragab.   Met so iemand in die familie sou ‘n mens nie te veel mense moet daarvan weet nie.   Want Ragab was die slegte vrou van Jerigo. Van haar lees ons in Josua 2. Die storie oor die wegsteek van die verkenners.

Die derde vrou  sou weer veral vir ‘n rasegte Jood behoorlik laat regop sit om te verneem dat sy ook in die geslagsregister van Jesus is.  En dit is die vrou met die naam van Rut.   Rut was natuurlik ‘n Moabitiese vrou.   En as jy wil weet hoe ‘n Jood oor ‘n Moabiet sou voel, moet jy Deut 23:3 gaan lees.   Daar staan geskrywe:  Geen Ammoniet of Moabiet mag in die vergadering van die Here kom nie, selfs sy tiende geslag mag in die vergadering van die Here nie kom nie.   Dus gesamentlike aanbidding tussen Jood en Moabiet was verbode. En Rut word opgeneem in die geslagsregister van Jesus.

Die vierde vrou is Batseba.   Haar naam word nie spesifiek vermeld nie,   sy word wel geimpliseer. Daar staan in v 6: Dawid was die vader van Salomo by die vrou van Urija.  En ons ken die storie van Dawid en Batseba.

Dit is regtig merkwaardig. Matteus  wil regtig deur hulle name beklemtoon  hoe groot God se trou en gepaardgaande genade is.  En dat ons daarom ook daarmee moet rekening hou dat God soms buitengewone, onverwagte,  vir ons gevoel dalk onnodige dinge doen op die weg van die vervulling van sy beloftes.  Maar dat ons daarom altyd ook sal onthou dit gaan vir God oor mense en sy liefde vir mense.  Maar dit is ook waaroor Kersfees gaan.   Hy het gekom en Sy lewe gegee vir mense, sondaarmense.   Matteus  skrywe so aangrypend  in Mat 1:21: Sy sal ‘n Seun in die wêreld bring  en jy moet Hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos.  Dit is dan juis ook hierdie genade van God vir sondaars wat dan ook maak dat ons God se beloftes nie moet verwar met ons  eie wense nie. Wanneer die Here in sy vrymag sy arms sit om mense soos wat Hy sit, wil doen, dan moet ons kan glo dat dit ook tot ons beswil is.  In hierdie verband dink ek aan die gelykenis van die verlore skaap, die verlore penning,  asook die verlore seun waardeur Jesus so aangrypend wou aantoon die liefde van die Here vir alle mense. Daarom het Jesus met die sondaars en die tollenaars gemeng en selfs saam met hulle geeët.   Dink ook aan Rom 5:5 Daarom moet dit ook vir ons gaan oor om uit te reik na alle mense en dat almal welkom sal wees in die kerk; niemand mag uitgesluit word nie.

Ek sluit af met ‘n aanhaling uit die boodskap van Prof Flip Theron oor hierdie geslagsregister . . . Hierdie 4 vroue en hierdie 42 geslagte wil aan ons verkondig:  genade, genade, genade.  Nie die grote mens nie, maar die genadige God.  Maar aangesien ons van nature liewer vir ons self ‘n buiging maak as om te buig voor die genade van die Here, is dit nie ‘n eenvoudige saak om die evangelie te aanvaar nie.  Wanneer ons na die fotos van hierdie 4 vroue in Jesus se familie album kyk, word aan ons iets van die wese van die kerk geopenbaar.  So lyk die familie van Jesus. :  so lyk die broers en susters van die Here.  Die kerk  is die familie van Christus, maar ons is nie ‘n grand familie nie. Dit is die ergenis van die evangelie.  Maar ook troos.  Hierdie 42 geslagte verkondig:   God red. Aan almal wat behoefte het aan troos, verkondig hierdie geslagregister . . . Christus skaam Hom nie om hulle broeders en susters te noem nie. Hebr 2:1,  ook 1 Kor 1 . . .

Mag ons hierdie  Kersfees weer opnuut in ons verwagting in die Here versterk word. Hy het ‘n plan en Hy is getrou en genadig . . . dit te midde van al die negatiwiteit en sinisme.