Teks:  Fil 2:1-11

Ek lees in die week van die kerk wat in die 17 honderds wat geen kerkbanke ingehad het nie. Die gebruik was dat elke gesin hulle eie kerkbank of stoele kerk toe gebring het.  Wat nou interessant was , was dat die kerkbanke dan streng volgens status in die kerk geplaas was.  Die mense met die hoogste sosiale aansien en status in die gemeenskap , bv die burgemeester , skoolhoof en landdros se gesinne se stoele het in die voorste ry gestaan.   So het die mense in die agterste ry dan die minste sosiale status gehad. Genadiglik kan ‘n mens  darem sê die gebruik  intussen verander het. Trouens ‘n mens kan jou dit nie voorstel dat daar eens so gedink was in die kerk nie.

Tye het intussen ook darem verander, maar jy kry dit seker nog dat mense se status hulle aansien bepaal in die gemeenskap.    Of dat sommige mense net doodgewoon dink hulle is beter as ander mense. Of dat mense so gesteld kan wees op hulle eie eer dat hulle ten koste van ander laat geld.

In hierdie verband bly dit so belangrik om maar weer en weer hierdie gedeelte te lees wat ons vandag as teksgedeelte het. Want dit help ons hoe ons moet dink oor aansien en status. Of dan nou ook eie eer. Paulus skrywe hier oor eensgesindheid (v1) “Aangesien julle die troos in Christus ondervind het, die aansporing deur die liefde , die gemeenskap deur die Gees , die innige meegevoel en meelewing (v2) maak dan nou my blydskap volkome deur eensgesind te wees:  een in liefde , een van hart, een in strewe”.    En voeg dan by “moet niks uit selfsug of eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself.   Julle moenie net elkeen aan sy eie belange dink nie , maar ook aan die van ander”.    En wys dan in hierdie verband daarop dat hulle dieselfde gesindheid moet kan openbaar wat daar in Christus was(v5-8) “Dieselfde gesindheid moet in julle wees wat daar ook in Christus  Jesus was.    Hy wat in die gestalte van God was , het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan Hy Hom moes vasklem nie, maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ‘n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word.   En toe Hy as mens verskyn het, het Hy Homself verder verneder , Hy was gehoorsaam tot in die dood , ja die dood aan die kruis”.   Ons hoor tog duidelik ”moet niks uit  selfsug of eersug doen nie , maar in nederigheid moet  die een die ander hoër ag as homself” Net op grond van hierdie woorde ,kan daar tog nie status of aansien wees wat maak dat sommige dink hulle is belangriker as ander nie.   Of dat mense so gesteld kan wees op hulle eie eer  selfs ten koste van ander nie.   Want dit bring die eensgesindheid in die gedrang, die onderlinge liefde. Maar dit is veral  in die woorde vanaf v 6 wat dit veral beklemtoon dat eie belang, eie eer, status nie ‘n plek behoort te hê in die Christelike geloofsgemeenskap nie.      Want deur hierdie beskrywing gee Paulus ‘n kyk in die gesindheid van Christus wat ook die gemeente se gesindheid moet wees.    Dit is aangrypend.

Mense wat weet sê dit was ‘n lied in die vroeëre kerk.    Kom ons lees dit weer: “Hy wat in die gestalte van God was,  het sy bestaan op Godgelyke wyse , nie beskou as iets waaraan Hy Hom moes vasklem nie, maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ‘n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word”.    Waarop kom dit neer - ek hoop ek kan my nou reg uitdruk, want wat hier staan is so groot - dit is so geweldig. Ek is nou regtig bang dat ek die betekenis daarvan nie tot sy volle reg sal laat kom nie. Hoe meer ek daaroor dink , hoe meer tref dit my - die grootheid daarvan. Kom ek probeer  dit in terme van ons tema sê, die ding van aansien al dan nie of status al dan nie, Jesus as die Seun van God,   dit is Sy status, die Seun van God, Hy wat in die gestalte van God was, het nie vasgeklou aan hierdie status nie,  maar was bereid om hierdie status af te lê , vrywilliglik. Hy het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaran Hy Hom moes vasklem nie. Hy was bereid om Homself so prys te gee dat hy die status van ‘n dienskneg aangeneem het en aan mense gelyk geword het.  Geweldig - Jesus lê sy status af  en word een met ons, gelyk met ons.   En selfs meer as dit - Hy word  ‘n dienskneg. Hy  neem die status van ‘n slaaf aan. Die 1933 vertaling  sê in v 7 dat Jesus Homself ontledig het deur die gestalte van ‘n dienskneg aan te neem en aan mense gelyk te word.   The Good News New  Testament stel dit so: “ of his own free will he gave up all he had”.

God het dus nie net ‘n treetjie na ons gegee nie . God het Homself in Jesus Christus nie net ‘n bietjie minder gemaak nie. Hy het in Jesus Christus sy hele wese uitgestort.   Hy het Homself reserweloos en sonder voorbehoud, sonder om te vra na die koste aan hierdie wêreld en aan ons gegee.  En dit het nie hier gestop nie nie. Daarom  beklemtoon die apostel Paulus  verder  dat Jesus Homself verder verneder het, Hy was selfs bereid om aan die kruis te sterwe vir ons. 

Geweldig -  en dit  vertel hy omdat in die lig van die aansporing tot eensgesindheid  hulle te herinner  aan die gesindheid van Christus  en hulle aan te spoor om dieselfde gesindheid te openbaar.     Aansien of status ten koste van iemand anders, in die lig hiervan - kan nouliks so dink. Eie eer,  ten koste van ander. Dink dat jy beter  is as iemand anders, Nee, dit is onmoontlik in die lig van Christus se optrede. Met hierdie gesindheid het ons regtig met die teenoorgestelde te make  as die groot geveg soos iemand dit beskrywe het om ‘n greep op die lewe te kry. Om die statusleer te probeer uitklim. Om dit wat ons het ten alle koste te probeer hou. As daar hoegenaamd van status in aanhalingstekens  sprake is, dan sou dit net wees om ‘n dienskneg te wees, om ander eerste te stel, om ander hoër te ag as jouself.   In die lig van Christus se gesindheid en optrede behoort dit ons hoogste vreugde te wees. Om Christus hierin na te volg.

Ek lees wat die groot hervormer Calvyn oor die Christelike lewe gesê het. Hy het die hele Christelike lewe bespreek onder die opskrif van selfverloëning.    Die woord vat vir hom alles saam van wat dit beteken om ‘n Christen en ‘n getuie te wees.   Hoe anders sal die wêreld nie lyk as mense Christus hierin navolg nie, dink aan die politiek, dink aan die sakewêreld, dink aan die huwelik, dink aan kerklike verhoudinge, dink aan ons eie verhoudinge. Maar dikwels sien mense nie kans nie, want ons dink nice guys come second. Dit werk net doodgewoon nie. Ek lees in die Burger van  die onderhoud met Brand Pretorius,die hoof van Mcarthy groep. Wat het my getref?  Wat sê hy?   "Ek glo in dienende leierskap". Die kragtigste voorbeeld van dienende leierskap is Jesus Christus wat sy dissipels se voete gewas en aan die kruis gesterf het.  En ons kan dit ook doen. Juis ook omdat ons leef met die troos dat ons niks het om te verloor nie.   Die Christelike lewe, die lewe van oorgawe en diens soos iemand dit gestel het, bring geen verlies mee nie,  eenvoudig omdat hulle wat in Christus is,  se lewens reeds veilig is in die Here.   

In die verband lees ek weer die opmerking van Luther  wat by geleentheid gesê het dat daar niks anders van ons gevra word nie as om die een vir die ander ‘n Christus te wees.    Dit klink bietjie vreemd, want daar was tog net een Christus.   Juis in hierdie  gedeelte word dit mooi aangetoon, Stap vir stap, hoedat Christus die weg van vernedering  uit vrye liefde deurloop het. Dit is die wonder van die evangelie: nie dat ons in sy plek moet gaan staan nie, maar dat Hy in ons plek kom staan het.  En nie dat ons Hom moet verteenwoordig nie, maar dat Hy ons verteenwoordig het.  Ons het dit gelees. Maar juis Christus vir ons, moet ook Christus in ons en deur ons raak. In hierdie verband skrywe Paulus in Gal 2:20 “en nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe”.