Skriflesing:     Joh 16:4-15

Ek wil vandag julle aandag vra vir die verwysing na die droefheid van die dissipels. In v 6 het ons gelees  dat Jesus praat van hulle harte is vol droefheid.   Vanwaar hierdie droefheid?     ‘n Mens sou daarop kon wys dat dit veroorsaak is deur die vooruitsig van haat en vervolging deur die wêreld en die sinagoge.   Daarvan lees ons in v 2. Maar daarby kom  in v 7-9 die nuus van Jesus se weggaan, sy hemelvaart terug na die Vader.  Meer nog as die haat en die vervolging  is die vooruitsig dat die dissipels  sonder Jesus se fisieke teenwoordigheid sal moet regkom, die eintlike bron van hulle droefheid.   Omdat dit by Johannes onmoontlik is om die hemelvaart van Jesus  los te maak van die kruis, bestaan die moontlikheid ook  dat die vooruitsig van Jesus se dood ‘n verdere rede vir die dissipels se droefheid kan wees.    Hierdie droefheid word dan ook weerspieël  in v 5 waar hulle die moeite ontsien om enigsens verder navraag te doen oor Jesus se weggaan.  V 5 ”nou gaan Ek na Hom toe wat My gestuur het en tog vra niemand van julle vir My:  Waar gaan U heen nie”.   Iemand beskryf hierdie droefheid soos volg :        Dit het nie meer saak gemaak nie.  In hulle teleurstelling en ontnugtering  het hulle reeds begin om hulle innerlik los te maak  van Jesus  en het hulle opgehou om eintlik nog iets van Hom te verwag.     Hulle was op hierdie punt  waar hulle niks meer van die Here verwag het nie.     Daarom vra hulle Hom ook nie verder uit nie.   

Alhoewel die omstandighede natuurlik drasties verskil,   wil ek dat ons vanoggend  hierby sal aansluit, en onsself sal vra met watter verwagting leef ons in die Here.  Leef ons nog met die verwagting  dat alles goed uiteindelik sal uitwerk.  Leef ons nog met die verwagting dat die Here se beloftes vervul sal word.      Of bevind van ons onsself dat ons soos die dissiples bedroef is in die sin    sonder verwagting .    Ons doen wel mee, maar dit is dalk maar net uiterlik.   Innerlik wonder ons ook maar.

In hierdie verband kan ons gerus let op die boodskap  van Jesus aan die dissipels.  Wat was hierdie boodskap?  Daarvan lees ons  vanaf v 7 ”Tog sê Ek vir julle die waarheid : Dit is tot julle voordeel dat Ek  weggaan, want as Ek  nie weggaan nie, sal die Voorspraak, die Heilige Gees, nie na julle toe kom nie; maar as Ek  gaan sal ek Hom na julle toe stuur”.   En dan in v 8 ”En wanneer hy kom, sal Hy bewys dat die wêreld skuldig is aan sonde en dat die reg aan My kant is en dat die oordeel al gekom het.   Die wêreld is skuldig aan sonde, want die wêreld glo nie in My nie; die reg is aan My kant, want ek gaan na die Vader toe en julle sal  My nie meer sien nie; die oordeel het al gekom, want die owerste van hierdie wêreld is klaar veroordeel”.    Ek lees iemand  skrywe na aanleiding van hierdie boodskap van Jesus. . .die boodskap van Jesus aan sy dissipels is dat sy skuldigbevinding  en uiteindelike veroordeling  nie die einde van Jesus van Nasaret sal wees nie. 

So maklik speel die wêreld nie klaar met Jesus nie.   Daar kom Iemand wat die saak van Jesus gaan heropen en verder voer.   En hierdie Iemand is die Gees van God .    Uitleggers van hierdie gedeelte is  dan ook feitlik eenstemming dat die werk van die Heilige Gees ten opsigte van die wêreld, verstaan moet word teen die Joodse verwagte regstryd tussen God en die vyandige wêreld.   In hierdie stryd behaal die wêreld oënskynlik die oorwinning  as hulle daarin slaag om ‘n skuldigbevinding, veroordeling  en selfs ‘n vonnisvoltrekking teen Jesus te kry.    Daarmee sou die wêreld hoop om as ‘n ware  die saak  sommer ook af te  sluit teen Jesus.   Dit is teen hierdie agtergrond  dat Jesus se belofte van die koms van die Gees verstaan moet word.   Die Heilige Gees se taak is om in die eerste plek  op te tree as Helper vir die  kerk in al sy nood.  Maar dan het Hy ook ‘n tweede funksie en dit is t.o.v. die wêreld  en spesifiek hierdie regsstryd teen die wêreld.   Die Gees sal kom om die oënskynlike afgehandelde hofsaak van Jesus as ‘n  ware te heropen en verder te voer.   Die Gees gaan eintlik ‘n oorverhoor van Jesus afdwing.   En in hierdie herverhoor beloof Jesus sal die Gees die wêreld oortuig dat hulle telkens verkeerd geoordeel het oor Jesus.    Die Gees sal ‘n omkering teweegbring van feitlik elke beslissing teen Jesus.   Dit is dan soos die woorde vanaf v 8-11 verstaan moet word.   Volgens v 9 sal die Gees aantoon dat nie Jesus nie, maar die  Jode die werklike skuldiges is en dat hulle grootse skuld daarin lê dat hulle nie Jesus wou glo nie.   Die Jode was seker dat in die saak teen Jesus die reg aan hulle kant was. Maar die  Heilige Gees sal aantoon  dat die reg aan Jesus se kant was.    Maar die Gees sal ook aantoon dat die  Jode hulle vergis het  wat die oordeel en vonnisvoltrekking betref.      Deur die kruis het hulle gemeen om Jesus van Nasaret se mag  finaal te breek.   Maar wat in werklikheid gebeur het, is dat juis in en deur die kruis die mag van die Satan, hulle owerste, finaal gebreek is. 

Hoe die Gees hierdie oortuigingswerk ten opsigte van die wêreld doen, daarvan hoor ons nie so spesifiek in die gedeelte nie,  maar uit ander gedeeltes soos bv veral die teks in Hand 1:8 is dit duidelik dat die Gees ons wil gebruik as Sy kinders om hiervan te getuig.  “ Maar julle sal krag ontvang wanneer wanneer die Gees oor jule kom en julle sal My getuies wees”.   Die Gees neem dus die kerk in diens om hierdie boodskap aan die wêreld oor te dra.   Deur ons woorde  soos bv die prediking, getuienis en gewone gesprekke, maar ook deur ons lewens wil die Gees die wêreld oortuig  dat Jesus reg was in alles wat Hy  gesê en gedoen het.  En ons lewens moet so wees dat die wêreld gelei word nie net maar na ‘n beter lewe nie, maar na geloof in Christus.   Want om godsdienstig te wees  beteken nie in die eerste plek om net beter te lewe nie. . . dit beteken om in Jesus te glo.   Die Gees wil ook steeds hierdie gemeente in diens neem om  teenoor die  wêreld te getuig dat Jesus reg was. Mense praat in hierdie dae baie oor die betekenis van die kerk in ons dag.

Die een uitstaande betekenis is nog altyd geleë in die kerk se boodskap.    Ek lees in ‘n  boek  die relevansie van die kerk, wat is nou die eintlike rede vir die bestaan van die kerk?  Die antwoord is eenvoudig : Julle sal My getuies wees.   Aan die kerk is toevertrou om onder mekaar  en in die wêreld buite die kerk oor God te getuig.  Ons noem hierdie getuienis die evangelie, die goeie nuus.    In hierdie fundamentele teologiese sin staan die relevansie van die  kerk in beginsel rotsvas gewortel in sy eie oorsprong en uitgedruk in die basiese rede vir sy bestaan.   En die evangelie is juis relevant  omdat dit nie van hierdie wêreld of deur mense uitgedink is nie, maar die boodskap van God is wat met gesag die weg aanwys wat tot die lewe in sy volheid lei. Vir sover die kerk hierdie volle evangelie dra met woord en daad  is en sal die kerk altyd relevant bly.  God wil deur Sy Gees die wêreld daarvan oortuig en neem ons steeds in diens om daarvan te getuig. 

Daarom dat ons ook nou weer in hierdie Pinkstertyd bid dat die Here deur Sy Gees sal kom  en ons  sal versterk om opnuut Sy getuies te wees.  Om ons opnuut gebruik. . . veral ons te kom versterk as ons eie verwagting verflou het, “maar julle sal krag ontvang en My getuies wees”    Die genade dat die  Gees ons telkens kom versterk. Mag dit waar wees van ons gemeente. . . en dat dit sal gaan om mense na Jesus te lei. . . dat mense die vreugde by ons kan sien dat ons glo dat God deur Chrstus die bose oorwin het. . . dat hierdie wêreld in Sy hande is. . . dat dinge uiteindelik goed sal uitwerk. . .